Niet altijd gaat het over diepte.
Vaak peilt ze de breedte van een moeras.
Een oor wordt op de grond gelegd, gemeten
gekwetter, de afstand tussen twee vogels.
Rusteloos, maar zelden sterk genoeg om
door de wind te klieven.
Ze temt de lucht. Leest
sterren, mos en helmgras.
Soms rollen er druppels
om verspilde tekst. Soms
krullen vingers om een mond en
deint het water langzaam.
Niet altijd heeft ze genoeg gedachten
om van lucht te zijn. Soms wordt er gezonken,
moet ze woorden sparen voor de overtocht
© Lies Van Gasse
(Dit is één van de drie gedichten die werden bekroond met de Pieter Geert Buckinx-poëzieprijs 2007)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten